Ter nagedachtenis aan Piet Gommers (1939 – 2024)

Met het overlijden van Piet Gommers op 2 december 2024 verliest onze industrie een nestor en pionier van de entertainmentverlichtingsindustrie zoals we die vandaag de dag kennen. Een markant figuur en een man van vele verhalen. Piet, geboren op 3 februari 1939, groeide op in Tilburg, waar de fourniturenwinkel van zijn ouders en de marktkraam van zijn vader, “de Knopenkoning,” de buurt kleur gaven.

Hij volgde de ambachtsschool, gespecialiseerd in elektrotechniek, en startte zijn loopbaan met het installeren van benzinestations door heel Nederland. Maar het was in de horeca en de entertainmentindustrie dat hij zijn veelzijdigheid en ondernemerschap pas echt zou laten zien.

Na een bewogen periode in de horeca werd Piet de eerste medewerker van Jac van Ham, waar hij 25 jaar met plezier werkte en als manager van de licht- en geluidsafdeling met zijn passie en charme een onvergetelijke indruk achterliet.

Ook was Piet diskjockey. Via een bevriende relatie uit de horeca belandde Piet in Italië, San Remo, waar hij bijzondere vriendschappen opbouwde en onvergetelijke avonturen beleefde. Zo zou Piet nog vele malen afreizen naar Italië. De rest van zijn leven kwam hij daar regelmatig, ook om zaken te doen. De SIB, een bekende vakbeurs in Rimini, was een vaste waarde in Piet’s agenda. De echte zaken werden vaak ’s avonds gedaan in de Rose & Crown, een Ierse pub waar iedereen na de beurs bijeenkwam. Piet koesterde de herinneringen aan deze bijzondere avonden en de mensen die hij daar ontmoette. Van de eerste editie tot de laatste in 2008, Piet was er altijd bij!

Na zijn loopbaan bij Jac van Ham begon hij zijn eigen bedrijf, Eurolight Vision, waarmee hij zijn liefde voor licht en techniek voortzette. Met een aantal A-merken in zijn portfolio en de herkenbare warme en vriendelijke verkoopstijl van Piet wist hij met zijn bedrijf bij veel bedrijven in Nederland professionele verlichting aan de man te brengen. Vele vakbroeders zullen zich Piet van deze tijd herinneren.

Na de overname van Eurolight Vision door zijn vriend Ben Weijters bleef Piet, zelfs na zijn officiële pensioen, bij Wytec actief. Nog altijd gedreven door nieuwsgierigheid en enthousiasme was hij niet te stoppen. Mijn persoonlijke band met Piet begon hier, in mijn tijd als accountmanager bij Wytec werd Piet mijn collega. Vreemd genoeg had ik al jaren veel over hem gehoord, maar nog nooit kennis met hem gemaakt. Als jong broekie durfde ik blijkbaar niet zomaar bij “The Godfather” binnen te stappen. Maar dat veranderde snel toen hij bij Wytec kwam. Piet was super toegankelijk. Zijn ervaring en aanstekelijke enthousiasme boeiden mij enorm. Ook mijn interesse in de geschiedenis van onze industrie en de kostelijke verhalen die Piet hierover kon vertellen maakten dat we al snel fijne collega’s werden. Piet vertelde me over de branche, zijn netwerk en ook de fouten die hij in zijn carrière had gemaakt. Tot op de dag van vandaag baseer ik nog bepaalde keuzes op de ervaringen die Piet met me deelde.

Toen ik na mijn vertrek bij Wytec Piet vertelde dat Henry en ik Full AVL gingen starten en daarvoor naar de beurs in Rimini zouden gaan om met potentiële leveranciers te praten, snelde het nieuws mij vooruit. Piet was een paar uur eerder op de beurs aangekomen en had zijn netwerk al ingelicht. Overal werd ik met open armen ontvangen, want Piet had meer dan een goed woordje voor me gedaan. Daar zijn mooie zakelijke relaties en vriendschappen door ontstaan.

Daarna bleef Piet altijd geïnteresseerd. Regelmatig kwam hij langs bij Full AVL. Toen het lichamelijk wat minder werd, belde Piet vanaf zijn scootmobiel naar Full AVL. Dan klonk zijn donkere stem in het onvervalst Tilburgs: “Hey Henry, meej Piet hier. Hedde têêd vur koffie? Dan doe de roldeur mar open.” Hij reed dan het magazijn in, bleef op zijn scootmobiel zitten, en de koffie werd hem gebracht. Zo werd Piet niet alleen voor mij en Henry een gezellige bezoeker, maar ook menig Full AVL-collega van de jongere generaties werd door Piet zijn verhalen en charme zonder tegenzin van het werk gehouden.

De laatste jaren van Piet’s leven werden getekend door een strijd tussen een geest die bleef bruisen en een lichaam dat niet meer wilde. De scootmobiel kwam niet meer naar Full AVL, dus ging Full AVL naar Piet. De verhalen werden nog steeds vol passie verteld, maar ook de nadelen van het ouder worden werden door Piet vaker benoemd.

Vlak voor zijn overlijden was ik nog bij Piet. We sloten samen een bijzondere periode af. Op mijn vraag aan Piet of hij een mooi leven had gehad, antwoordde hij volmondig met ja. “Ik kijk met tevredenheid terug op een leven vol avonturen, vriendschappen en herinneringen. Wat ik heb meegemaakt, kunnen niet veel mensen zeggen. Het was ongelooflijk, maar allemaal echt gebeurd,” zei Piet.

Piet’s levensmotto was even krachtig als eenvoudig:
Leef alsof het je laatste dag is. Dat heb ik ook altijd gedaan.

Ik zal hem herinneren als een lieve man met een enorm rechtvaardigheidsgevoel, aanstekelijk enthousiasme en een warm hart. Dankbaar voor wat hij voor me deed, zal ik zijn warmte, gezelligheid en prachtige verhalen missen, maar ik gun hem de rust waarnaar hij verlangde.

Rust zacht, Piet.

Patrick Leijten